عايشبن بفلوسى
الدنيا مات فيها الضمير
والصغير ملوش كبير
و الكبير تعب كتير
والحمل بقا علية تقيل
اخواتى كتير وانا الكبير
خد القرار الزمن غدار
هاتغرب وعيش فى النار
علشان احمى اخواتى الصغار
لفيت كتير لفيت
فى الغربة ياما اسيت
كل يوم فى الغربة بحارب
من كأس العذاب شارب
شقيت فى الغربة شقيت
والجرح فى القلب معلم
بيصرخ نفسة يتكلام
لو الايام بتكلام
كانت تقول ازى بتالم
حنيت لى اخواتى حنيت
وقولت ارجع بلدى
هناك ليا عزوة وبيت
اللى باقى فاضل من حياتى
ارجع وعيشة وسط اخواتى
سيبتهم اطفال صغيرين
من سنين وسنين وسنين
رجعت لقيتهم رجالة معلمين
فى اى تجارة شغلين
مديد أيدى ليهم بى الحنية
شوفت فى عنيهم غدر واسية
قالو مين انت مين
قولتهم انا الكبير
اللى اتغربت علشانكم
سنين و سنين وسنين
خلاص دلوقتى مش شايفين
و بيا مش حاسين
الصغير كبر ونسى الكبير
العز اللى انتم فية بتاعى
جايبة كلة من عرق دراعى
بفلوسى عايشن فى نعيم
لا تعبتم ولا اتغربتم سنين
فلوسى عملتكم معلمين
لية قلوبك عليا لية اسين
مفيش ولازرة حب ليا
اخرتها غدر وجراح واسية
بدل ما تكرومنى وتريحونى
عاوزين فى الشارع ترمونى
معدش ليا فيكى
يا دنيا دهر ولا سند
اة يا زمن انا بس
اللى فيك دفعت الثمن
عملت حساب غدر الزمان
واديتكم يا اخواتى الأمان
طلع الزمان جبوكم غلبان
العيب فيا ولا فى خدعهم
سنين بداوى اوجعهم
لاانا الأول ولا الاخير
قابيل قتل هابيل
الدنيا مليانة ناس كتير
ناس ظالمة وناس مظليم
الدنيا مات فيها الضمير
والصغير ملوش كبير
محمود رمضان
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق