الماضى
شعر
الهام شحاتة
أنا كنت غايبه من زمان
ورحعن ومالينى الحنان
أعدى على بيتا القديم
أسأل واسلك ع الجيران
شفت الحوارى هيا هيا
والميدان زى ماكان
مافيش حاجه اتغيرت
غير الوان الحيطان
ف الحته دى عربية الفول التمام
ياربنا لسه هنا
ف نفس المكان
ع الرصيف دى مرجيح –
قديمه ركبتها
أنا ومنى بنت الجيران
لسه هنا هى كمان
بس الغريبه مش واقف –
عليها عم مهران
اللى ركبنا زمان
حتى عربية الفول المدمس
برده مش واقف –
عليها عم دعبس
اللى كان بيبيع كمان
ايه الحكايه ياتره
الالمنى هيا هيا
بس الوجوه متغيره
أنتى كنتى فاكره نفسك
لسه بنت صغيره
عمله شعرها ضفيره
ولسه لبسه المريله
ولا لسه قاعدين
تلعبو فوق شطوح المنضره
اصحى وفوقى
دا أنتى ماشيه من هنا
شوفى ليكى كام سنه
يعنى ماتت ناس كتير
والصغير صار كبير
واللى سافر بره
زيك جه عنده فلوس كتير
الفقير اصبح غنى
والغنى اصبح فقير
واللى باعوا ورثهم
عند جدهم
قولت أه يازمن
جد يبنى للخلود
وحفيد يقبض التمن
رحت راجعا دغرى تانى
ع المكان اللى اوانى
لما كنت صغيره
قولت الحق يازمانى
اعيش شويه
ويا اصحابى وجيرانى
أوعى مره تفكرى ف الماضى
تانى والزمان الاولانى
الزمان دا راح وعدى
واللى راح مابيعدش تانى
الماضى
شعر الهام شحاتة
من ديوان (مجروحه )
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق